ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ 1ου ΕΠΑ.Λ. ΑΛΜΥΡΟΥ ΣΤΗΝ ΕΨΑ ΑΓΡΙΑΣ

    Την Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2015 τα τμήματα της Α΄ τάξης, Ομάδων Προσανατολισμού  Τεχνολογικών Εφαρμογών και Διοίκησης και Οικονομίας καθώς και το τμήμα Υπαλλήλων Οικονομικών  και Διοικητικών Υπηρεσιών της Β΄ τάξης του τομέα Διοίκησης και Οικονομίας του 1^ου ΕΠΑ.Λ  Αλμυρού, επισκέφθηκαν την εταιρεία ΕΨΑ στην Αγριά, ξεναγήθηκαν στους χώρους και ενημερώθηκαν από τον Υπεύθυνο Marketing της εταιρείας κ. Μίλη Παναγιώτη για το ιστορικό και τα προϊόντα της εταιρείας και έλαβαν τις απαντήσεις στα ερωτήματα τα οποία του έθεσαν, στο πολύ ωραία διαμορφωμένο χώρο για ενημέρωση της εταιρείας. 

 

      Εντύπωση μας προκάλεσαν οι προσεγμένοι χώροι παραγωγής , οι χώροι Διοίκησης, με κυρίαρχο αυτό του Λογιστηρίου και της υποδοχής καθώς και οι εξωτερικοί χώροι που χρησιμοποιούνται για τις φορτοεκφορτώσεις των εμπορευμάτων. 

      Συναντήσαμε και μιλήσαμε με πρόσχαρους και ευγενείς ανθρώπους της εταιρείας που σημειωτέον ο καθένας έκανε με χαμόγελο τη δουλειά του. Τους μαθητές συνόδευσαν οι καθηγητές του σχολείου κ.κ. Τακούδης Ηλίας, Χριστοδούλου Κατερίνα, Αντωνιάδου Μαρία και Πισιώτη Αγγελική.           

 

      Λίγα λόγια για την εταιρεία ΕΨΑ:

     «Μία εντυπωσιακή υπερπαραγωγή λεμονιών, ένας Γερμανός και… η μυστική συνταγή του αποτελούν τον μύθο που από γενιά σε γενιά συνοδεύει τη μαγευτική ιστορία της βολιώτικης βιομηχανίας αναψυκτικών και χυμών ΕΨΑ.

 

Για τους σύγχρονους, μάλιστα, Βολιώτες, που είναι λογικό να ξέρουν τα  πράγματα καλύτερα απ’ τον καθένα, η ιστορία της 90χρονης ΕΨΑ, είναι μια  ιστορία «Λεμοναδική», που σμιλεύτηκε από το όραμα και την επιμονή δύο ανθρώπων, αλλά και μια συγκυρία, που έμελλε ν’ αποδειχτεί καθοριστική για το λαμπρό μέλλον της επιχείρησης.

 

Μόλις το 1922, τ’ αδέλφια Ιωάννης και Γεώργιος Κοσμαδόπουλος,  αργυραμοιβοί από την Ζαγορά – ιδιοκτήτες τράπεζας και άνθρωποι  που «έβλεπαν» πέρα από την εποχή τους, αγοράζουν εκτάσεις στην Αγριά  Βόλου, με σκοπό να λειτουργήσουν ψυγεία για την παραγωγή πάγου και τη διατήρηση φρούτων και λαχανικών.

 

Δύο χρόνια αργότερα, οι Κοσμαδόπουλοι ιδρύουν την Εταιρεία Ψυγείων Αγριάς  Α.Ε., ενώ το εργοστάσιο της επιχείρησης – χάρη στο οποίο όλη η περιοχή  συνδέεται με το δίκτυο του ηλεκτρικού ρεύματος – εγκαινιάζεται από τον Ελευθέριο Βενιζέλο.

 

Την ίδια στιγμή, ο διορατικός Ιωάννης Κοσμαδόπουλος, παρατηρώντας την υπερπαραγωγή λεμονιών στην περιοχή, την αύξηση του αριθμού τω λεμονάδικων, καθώς και τη διακίνηση της παραδοσιακής λεμονάδας απ” τους πλανόδιους Μικρασιάτες μικροπωλητές, θέτει σαν στόχο τη δημιουργία εργοστασίου χυμού και παραγωγής αναψυκτικών.

 

Αυτή ήταν η αιτία, για τον ερχομό και την εγκατάσταση στην Αγριά, ύστερα από πρόσκληση του Κοσμαδόπουλου, του Γερμανού χημικού μηχανικού Mr Otto υπεύθυνου, σύμφωνα με τον μύθο, για τη «γέννηση» της περίφημης μυστική συνταγής της λεμονάδας. Η παραγωγή της λεμονάδας αρχίζει κι ακολουθεί τα χρόνια του πολέμου η παραγωγή της συνθετικής «λεμονάδας», της σημερινής γκαζόζας.

 

Το 1936, η τράπεζα Κοσμαδόπουλου – δημιούργημα από το 1917 το πατέρα των αδελφών Κοσμαδόπουλου, Δημήτρη – χρεοκοπεί και η Εταιρεία Ψυγείων Αγριάς περνά στην ιδιοκτησία της Εθνικής Τράπεζας, η οποία με νέο καταστατικό ιδρύει την εταιρεία Νέα Ψυγεία Αγριάς Α.Ε.

 

Πλέον ο εκάστοτε διευθυντής της Εθνικής – που δημιουργεί νέες εγκαταστάσεις και επενδύσεις στην Αγριά – είναι και διευθυντής της ΕΨΑ. Η επιχείρηση εκσυγχρονίζεται και η συσκευασία των αναψυκτικών στη γυάλινη φιάλη με την μπίλια δίνει τη θέση της πρώτα στη φιάλη με το μηχανικό πώμα και μετά σ’ αυτή με το μεταλλικό πώμα crown.

 

Η νέα φιάλη – το γνωστό, γυάλινο, συλλεκτικό για πολλούς μπουκάλι – σχεδιάζεται εκείνη την περίοδο από έναν ευρηματικό υπάλληλο της Εθνικής Τράπεζας, τον Αριστείδη Αλεξανδρίδη. Η πρωτότυπη φιάλη, που έχει σχεδιαστεί από μεράκι για τη λεμονάδα, είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Μοντέρνα για την εποχή φόρμα, έντονος χαρακτήρας και ένας ανάγλυφος ρόμβος, που δηλώνει ότι το προϊόν έχει βραβευτεί.

 

Την επόμενη χρονιά (1937), η λεμονάδα ΕΨΑ κερδίζει το «Χρυσούν Βραβείο Ποιότητος» στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, ωστόσο, η επιχείρηση εμφανίζει ζημιά στους ισολογισμούς της. Κι έτσι, όμως, η παραγωγή προχωρά κανονικά και ήδη το 1940 ανέρχεται στις 500 φιάλες την ώρα.

 

Λίγο πριν από τη δεκαετία του ’70, η παραγωγή πάγου σταματά, γιατί κυκλοφορούν πλέον τα ηλεκτρικά οικιακά ψυγεία. Η Εθνική Τράπεζα, μη επιθυμώντας πλέον στην ιδιοκτησίας της μια ζημιογόνα επιχείρηση, αποδέχεται την πρόταση εξαγοράς των αδελφών Μοσκαχλαϊδη και του Νίκου Τσαούτου και μεταβιβάζει τις μετοχές της ΕΨΑ σε αυτούς.

 

Οι νέοι ιδιοκτήτες, μετά την αγορά, επενδύουν σε νέα μηχανήματα και εγκαταστάσεις. Η παραγωγή από 1.500 μπουκάλια την ώρα, που ήταν μέχρι τότε, φτάνει τα 7.500 μπουκάλια την ώρα.

 

Ύστερα από νέες επενδύσεις, το 1982 η παραγωγή φτάνει τα 20.000 μπουκάλια την ώρα, ενώ παράλληλα μπαίνουν για πρώτη φορά οι συσκευασίες του 1,5 λίτρου, με παραγωγή που φτάνει τα 7.000 μπουκάλια την ώρα.

 

Επιπλέον οι διακρίσεις για την ΕΨΑ συνεχίζονται. Το 2004 για το προϊόν της Βυσσινάδας εξασφαλίζει διπλή διάκριση για τη συσκευασία και την αποτελεσματικότητα στην αγορά. Το 2006 βραβεύεται για τη δημιουργικότητα των παιδικών ηρώων “Οι Τρεις Δροσοφύλακες”, το 2007 σε προωθητικό πρόγραμμα με την Ευρωπαϊκή EQUAL επιτυγχάνει την καλύτερη πρακτική συνεργασίας μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα και φυσικά βραβεύεται γι’αυτό και το 2008 αποσπά από την TUV HELLAS ειδική τιμητική διάκριση ποιότητας, ενώ συνεχίζει μέχρι σήμερα με πάμπολες διακρίσεις σε πολλά πεδία με πιο πρόσφατες αυτές για την ανώτερη γεύση των προϊόντων της από το διεθνές ινστιτούτο γευσιγνωσίας iTQi.

 

Η επιχείρηση που έγινε ταυτόσημη με το προϊόν της, το οποίο το έφερναν στην Αθήνα σαν δώρο στους γνωστούς τους οι επισκέπτες του Πηλίου, φορτώνοντας κασάκια μαζί με τις αποσκευές τους στο αυτοκίνητό τους, εξακολουθεί να είναι μία παραδοσιακή οικογενειακή επιχείρηση, «χτισμένη» πάνω στα γερά θεμέλια του μύθου της μυστικής συνταγής του Γερμανού χημικού μηχανικού Otto της υψηλής ποιότητας και της καινοτομίας».