To 1ο ΕΠΑ.Λ. Αλμυρού επισκέφθηκε τη Δευτέρα 2 Μαρτίου 2015 ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, για την τέλεση του μηνιαίου Αγιασμού.
Τον Σεβασμιώτατο υποδέχθηκε ο Διευθυντής κ. Γεώργιος Καπράνας, ο οποίος, εκ μέρους του Συλλόγου Διδασκόντων, των μαθητών, αλλά και του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου, εξέφρασε τη χαρά του για την ευλογία που επεφύλαξε ο Σεβ. κ. Ιγνάτιος επισκεπτόμενος το σχολείο τους.
Τόνισε την αγαστή συνεργασία μεταξύ της σχολικής μονάδας και των Υπευθύνων Ιερέων Νεότητος, των πατέρων Γεωργίου Γιαννιού και Ευσταθίου Βαρβαρέλη, όπως αυτή εκφράζεται με την τέλεση των μηνιαίων Αγιασμών, των υποδειγματικών Θείων Λειτουργιών, τις τακτικές τους επισκέψεις και την επαφή με τους εφήβους, τις εόρτιες εκδηλώσεις, αλλά και γενικότερα με τη συνδρομή τους σε οτιδήποτε τους ζητηθεί (υποσιτισμός μαθητών, κ.α.).
Ο μηνιαίος Αγιασμός από τον Μητροπολίτη μας
Σε ένδειξη δε τιμής, δώρισε στον Σεβασμιώτατο μία εικόνα του Αγίου Νικολάου του Πλανά, καθώς εκείνη την ημέρα η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του, συνοδευόμενη από μία περγαμηνή με σκέψεις του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη για τον Άγιο.
Μετά την τέλεση του Αγιασμού, ο Σεβ.
κ. Ιγνάτιος ευχαρίστησε τον κ. Καπράνα για την πρόσκληση, ενώ ομιλώντας
προς τους μαθητές και παίρνοντας αφορμή από τον τιμώμενο Άγιο Νικόλαο
τον Πλανά, έκανε λόγο για την πίστη και την αγάπη που έτρεφε ο Άγιος
προς την Εκκλησία. «Με την ταπείνωσή του ο Άγιος Νικόλαος κέρδισε την
αγιότητα, το ζητούμενο για τον κάθε άνθρωπο, ενώ η πίστη του ήταν εκείνη
που τον οδήγησε στην ανακάλυψη του Θεού», σημείωσε ο Σεβασμιώτατος.
Προέτρεψε τους μαθητές να έχουν πίστη στο Θεό, αν και πολλές φορές αυτή η πίστη προς το Θεό, η ύπαρξη του Θεού αμφισβητείται. «Συνεχίστε να έχετε τούτη τη νεανική σας ζωντάνια, όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ηλικίας σας, ακόμη κι αυτή την αμφισβήτηση και τότε θα οδηγηθείτε στη γνώση. Και η γνώση θα σας οδηγήσει στην πίστη. Η πίστη για την ύπαρξη του Θεού δεν αποδεικνύεται επιστημονικά, μήτε μέσα από τις κοσμικές γνώσεις. Η επιστήμη δεν αντίκειται της πίστης, αλλά η πίστη εδραιώνεται στην απλότητα, την ταπείνωση, όπως εκείνη του Αγίου παπα-Πλανά. Ο Θεός θέλει τον άνθρωπο ολοκληρωμένο απ' όλες τις απόψεις, εφοδιασμένο με γνώσεις και εμπειρίες. Ωστόσο, εκείνο που θα τον οδηγήσει στη γνώση Του, είναι η αγάπη προς Εκείνον, η πρόσληψη των δωρεών Του...».
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας
Προέτρεψε τους μαθητές να έχουν πίστη στο Θεό, αν και πολλές φορές αυτή η πίστη προς το Θεό, η ύπαρξη του Θεού αμφισβητείται. «Συνεχίστε να έχετε τούτη τη νεανική σας ζωντάνια, όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ηλικίας σας, ακόμη κι αυτή την αμφισβήτηση και τότε θα οδηγηθείτε στη γνώση. Και η γνώση θα σας οδηγήσει στην πίστη. Η πίστη για την ύπαρξη του Θεού δεν αποδεικνύεται επιστημονικά, μήτε μέσα από τις κοσμικές γνώσεις. Η επιστήμη δεν αντίκειται της πίστης, αλλά η πίστη εδραιώνεται στην απλότητα, την ταπείνωση, όπως εκείνη του Αγίου παπα-Πλανά. Ο Θεός θέλει τον άνθρωπο ολοκληρωμένο απ' όλες τις απόψεις, εφοδιασμένο με γνώσεις και εμπειρίες. Ωστόσο, εκείνο που θα τον οδηγήσει στη γνώση Του, είναι η αγάπη προς Εκείνον, η πρόσληψη των δωρεών Του...».
Περαίνοντας την ομιλία του, ο κ. Ιγνάτιος εξέφρασε, για ακόμη μία φορά, τη χαρά του για την μοναδική ευκαιρία που του δόθηκε να είναι ανάμεσα σε εφήβους που διψούν για τη γνώση του Θεού, ευχαρίστησε τους Υπευθύνους Ιερείς Νεότητος για το έργο τους στη νεότητα της Επαρχίας Αλμυρού, όπως και τους καθηγητές για την πρόσκλησή τους. Στο τέλος, διένειμε σε όλους τους μαθητές από ένα αντίτυπο της Καινής Διαθήκης, όπως και ένα ψηφιακό δίσκο (dvd) με τη ζωή του Χριστού.
Στη συνέχεια ο σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου μας με την πρόεδρο του κα Ξανθοπούλου-Παναγιωτοπούλου Βασιλική και την ταμία κα Μπούγια-Μελά Μαρία, παράθεσε - στο γραφείο του διευθυντή - νηστίσιμο πρωϊνό στον Μητροπολίτη και στους ιερείς.
Παρακάτω παραθέτεται απομαγνητοφωνημένη η ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δημητριάδος και Αλμυρού κ.κ. Ιγνατίου, που εκφωνήθηκε στο σχολείο μας, για να μπορούν και συνάνθρωποί μας, που αδυνατούν να ακούσουν, να την απολαύσουν.
«Θέλω
να εκφράσω τον ενθουσιασμό μου και την χαρά μου, που μου δίνεται αυτή η
ευκαιρία – για μένα είναι η τιμή – να με καλέσετε, να τελέσω τον μηνιαίο
αγιασμό, που έμαθα ότι τελείτε στο σχολείο σας κι αυτό είναι πολύ σημαντικό,
είναι πολύ ουσιαστικό δεν είναι κάτι τυπικό, να ζητά κανείς τη βοήθεια και τη
χάρη του Θεού, για να προχωρήσει στη ζωή του.
Κι έτσι είναι ζυμωμένη η ζωή των
Ελλήνων και των Ορθοδόξων, για κάθε τι που κάνουμε υπάρχει μια ευχή – οι παλαιότεροι
τις ήξεραν καλά - τώρα με την εκκοσμίκευση όπως λένε έχουν χαθεί πολλές τέτοιες
ευχές, εσείς όμως κρατάτε ζωντανή τη παράδοση στο σχολείο σας, με την τέλεση
του Αγιασμού. Και αναφερθήκατε σ’ ένα όντως σύγχρονο ιερέα, λειτούργησε στα
χρόνια του Παπαδιαμάντη, δεν απέχουν πολύ από τα δικά μας χρόνια, υπήρξε απλός
χωρίς πολλές περγαμηνές και γνώσεις, αλλά με βαθειά και ουσιαστική πίστη στο
Θεό, είναι αυτό που σαγήνευε τον Παπαδιαμάντη, ήταν ατέλειωτες οι ώρες στις
αγρυπνίες, μνημόνευε τα ονόματα των πιστών, ξεχνιόταν εκεί όπως λέμε στην Προσκομιδή
και ζούσαν όλοι με μια κατάνυξη, που τους ανέβαζε στον ουρανό. Μακάρι να είχαμε
πολλούς τέτοιους και σήμερα σαν τον παπά Πλανά και σαν τον Παπαδιαμάντη, έχουμε
όμως, έχουμε κι ας μην τους γνωρίζουμε όλοι, υπάρχουν και σώζουν και σήμερα με
την πίστη τους παιδιά μου. Αυτή είναι η μεγαλύτερη αλήθεια.
Βέβαια
θα μου πείτε «Πίστη, είναι εύκολο»; Ξέρω τη δυσκολία. Τη ξέρω γιατί πέρασα κι
εγώ από τα δικά σας χρόνια. Ήμουν κι εγώ όπως είστε κι εσείς, έφηβος, νέος αν
και μ’ ευλόγησε ο Θεός να γεννηθώ μέσα σε ιερατική οικογένεια, εν τούτοις δεν
έπαψα ποτέ κι εγώ να έχω τις αγωνίες και τα ερωτήματα που έχουν όλοι οι νέοι
στην ηλικία σας. Κι εγώ ρώτησα. Κι εγώ έψαξα. Κι εγώ αγωνίστηκα, δεν είναι
δεδομένη η Πίστη. Είναι λίγη οι άνθρωποι που έχουν σαν παιδιά την Πίστη όλοι
τους τη ζωή. Είναι εξαιρέσεις. Οι περισσότεροι περνάνε μέσα από ένα καμίνι
αγωνίας ερωτημάτων, υπάρχει ο Θεός; Τι
είναι ο Θεός; Πώς μπορώ να τον νοιώσω; Μπορώ να έχω κάτι χειροπιαστό; Μπορώ
κάπου να κρατηθώ, για να είμαι σίγουρος γι’ αυτό;
Και
ρώτησα και με ρωτάνε υπάρχει Θεός; Κι όταν πήρα μια απάντηση από ένα σεβαστό
μου άνθρωπο, τότε κατάλαβα κι εγώ « Ναι! Κανείς δεν μπορεί να μου πει με
σιγουριά τίποτα». Μου είπε: « Άκουσε να δεις. Όποιος σου πει ότι μπορεί να σου
αποδείξει πως υπάρχει ο Θεός, θα σου πει ψέματα. Αλλά και όποιος σου πει ότι
δεν υπάρχει ο Θεός, πάλι ψέματα θα σου πει».
Αλλοίμονο
αν ο Θεός θα μπορούσε να χωρέσει σ’ αυτό
εδώ το μυαλουδάκι. Ένα μυαλουδάκι που δεν μπορεί να χωρέσει καν το σύμπαν.
Αλήθεια έχετε αναρωτηθεί; Έχετε ρίξει μια ματιά, όταν είναι ξάστερος ο ουρανός;
Έχετε ανοίξει τώρα το διαδίκτυο, να δείτε τις πρόσφατες ανακαλύψεις στο σύμπαν;
Μόλις αυτές τις μέρες περιγράφουν οι επιστήμονες μια τεράστια μαύρη τρύπα, η
οποία ουσιαστικά χωνεύει λέει δισεκατομμύρια ήλιους και άστρα και βρίσκεται δισεκατομμύρια
έτη φωτός μακριά από τη γη. Έχετε αντιληφθεί τι συμβαίνει; Μπορεί κανείς να το
εξηγήσει με το μυαλό του;
Μιλάμε
συχνά για το πρόβλημα του κακού; Όμως, αλήθεια για το πρόβλημα του καλού θα
μιλήσουμε; Δεν πρέπει να σκεφτούμε, ότι όλα αυτά που συμβαίνουν σ’ αυτό το
σύμπαν, τείνουν σε ένα πράγμα. Να υπάρχουμε εμείς εδώ, να σας μιλάω, να με
ακούτε, να με καταλαβαίνετε. Το έχετε σκεφτεί; Μπορείτε να το εξηγήσετε; Και να
πιστέψω ότι όλα αυτά είναι μία σύμπτωση; Μία έκρηξη αρκεί, ακόμη κι αν έγινε
έκρηξη. Και πριν από την έκρηξη; Και ήρθε όλη αυτή η αρμονία του σύμπαντος.
Εγώ
πολλές φορές λέω κάτι πολύ απλό. Ξέρετε όλοι το πάζλ. Αυτό το παιγνίδι με τα
μικρά κομματάκια που τα συνθέτουμε για να βγάλουμε μία εικόνα. Ωραία. Ας
πάρουμε ένα πάζλ το πιο απλό. Με πέντε θέλετε κομμάτια; Με τέσσερα; Και να
αρχίσουμε να κάνουμε εκρήξεις. Πιστεύει κανείς από σας, πως αν καθίσουν τα
κομμάτια, θα δείξουν την εικόνα. Γιατί εγώ πρέπει να πιστέψω ότι όλη αυτή η
αρμονία είναι απλώς μια σύμπτωση; Και πολλώ μάλλον ο άνθρωπος καρπός μιας
συμπτώσεως.
Αλλά
μην πάμε στο σύμπαν. Ελάτε αν θέλετε να δούμε τον εσωτερικό μας κόσμο. Ελάτε να
δούμε τι γίνετε μέσα μας. Τι είναι αυτό που υπάρχει μέσα μας; Τι είναι αυτό που
με κατατρώγει κάθε φορά, τι είναι αυτό που μου λέει κάθε φορά, ότι αυτό είναι
καλό και αυτό είναι κακό. Ότι αυτό έπρεπε να το κάνεις και αυτό δεν έπρεπε να
το κάνεις. Και το ξέρω ότι υπάρχει όσο κι αν πολλές φορές το καλύπτω, όσο κι αν
πολλές φορές θέλω να το διώχνω, κι ενώ το διώχνω αυτό έρχεται ακόμη και στον
ύπνο μου. Τι είναι αυτό που υπάρχει μέσα στον άνθρωπο; Τι είναι αυτό που τον
ξεχωρίζει απ’ όλη την άλλη κτίση; Τι είναι αυτό που του ‘δωσε λογική; Τι είναι
αυτό που τον κάνει να μπορεί να δημιουργεί πολιτισμό; Τι είναι αυτή η φωνή
μέσα; Έχετε αναρωτηθεί ποτέ; Γιατί κι αυτός ο μικρόκοσμος έχει τεράστιο
μεγαλείο. Αλλά ακόμη και ο έσω άνθρωπος, αυτός που ακόμη κι εγώ σ’ αυτή την
ηλικία τον ανακαλύπτω. Θα μάθω ποτέ τον εαυτό μου; Όχι. Αυτή είναι η αλήθεια.
Όσο μεγαλώνω τόσο απορώ με τον ίδιο μου τον εαυτό. Μα είναι δυνατό να μη μπορώ
να γνωρίσω τον ίδιο μου τον εαυτό.
Και
κάτι ακόμη. Μέσα μου βαθιά πιστεύω, το ξέρω, όσο κι αν η λογική μου το
αμφισβητεί ή προσπαθεί να μου το αμφισβητήσει, ότι είμαι αθάνατος. Και κάθε
φορά που λέω τη λέξη σ’ αγαπώ ξέρω ότι αυτή η λέξη είναι αιώνια. Γιατί ξέρω ότι
αυτή η αγάπη που βιώνω με ανθρώπους, δεν χάνεται ποτέ. Είμαι απόλυτα βέβαιος
γι’ αυτό. Όταν στη φύση δεν χάνεται τίποτα, ακόμη και το ξύλο που καίγεται
μεταλλάσσεται, το νερό που εξατμίζεται ξανάρχεται, ότι κι αν υπάρχει εδώ μέσα,
παντού, ακόμη κι αν αλλάξει μορφή και πάλι θα υπάρχει σαν κάτι. Πως θέλει
κάποιος να πιστέψω λογικά, ότι εγώ θα πάψω να υπάρχω επειδή θα σταματήσει απλώς
να ρέει το αίμα στη καρδιά μου. Κι όλα αυτά που βιώνουμε κι όλα αυτά που ζω κι
όλα αυτά που ένοιωσα κι όλα αυτά που θα νοιώσω, χαμένα; Επειδή σταματάει να
υπάρχει αίμα στη καρδιά μου; Ε! απίστευτο είναι.
Όλα
αυτά που σας λέγω, δεν είναι καθόλου αποδείξεις ότι υπάρχει Θεός. Για μένα όμως
είναι ένας δρόμος. Είναι κάποιες βαθιές ουσιαστικές ενδείξεις και προτίμησα να
πάρω την απάντηση και να δώσω την απάντηση, που μου δίνει σιγουριά στη ζωή μου.
Που ξέρω πλέον από που προέρχομαι και που πηγαίνω. Ξέρω τι νόημα έχει η ζωή
μου. Ξέρω γιατί είμαι άνθρωπος. Ξέρω γιατί μπορώ και αγαπώ. Ξέρω γιατί μπορώ ακόμη
και να θυσιάσω αν χρειαστεί κι αν έχω τη δύναμη τόσων αγίων και ηρώων και την
ίδια μου τη ζωή για έναν συνάνθρωπο και για ένα καλό σκοπό. Ξέρω ότι ξεχωρίζω
απ’ όλη την κτίση. Όλα αυτά μου τα δίνει ο δρόμος, που είναι ο δρόμος της
πίστεως.
Βεβαίως
θέλει αγώνα. Αγώνα ακόμη κι εδώ που είμαι κι αυτός που είμαι. Δεν είναι αυτό
τίποτα το βέβαιο, θέλει κάθε φορά να περνάς μέσα από ένα καμίνι, αλλά από το
καμίνι μένει το χρυσάφι. Και το χρυσάφι έχει μεγάλη αξία. Φεύγει η σκουριά,
φεύγει ότι άχρηστο και τότε αυτή η πίστη όταν γίνεται απόλυτη βεβαιότητα και εμπιστοσύνη – κι εμείς ξέρουμε οι
Έλληνες τι σημαίνει σε εμπιστεύομαι -, στις άλλες γλώσσες δεν είναι τόσο
αυτονόητο. Εγώ όταν πω σε κάποιον σε πιστεύω, δεν του λέω ότι πιστεύω πως
υπάρχεις, αφού είναι μπροστά μου, σε
πιστεύω σημαίνει σε εμπιστεύομαι. Ξέρω ότι θα τηρήσεις το λόγο σου. Όχι
απλώς υπάρχεις, αλλά είσαι για μένα φίλος.
Αυτό
είναι το Πιστεύω που λέμε στο Θεό εμείς οι Ορθόδοξοι. Στο Σύμβολο της
Πίστεως αυτό το «Πιστεύω εις ένα Θεό…»,
δεν είναι απλώς ότι υπάρχει κάπου κάποιος κάτι, υπάρχει ένας Θεός, που τον εμπιστεύομαι. Και δεν υπάρχει ομορφότερο
πράγμα στη ζωή μας παιδιά μου από την εμπιστοσύνη. Θα το ζήσετε αυτό. Είστε
ακόμη νέοι και νέες. Και τώρα εμπιστεύεστε. Ποιον εμπιστεύεστε; Αυτόν που αγαπάτε. Και ποιον αγαπάτε; Αυτόν που
εμπιστεύεστε. Ένα πράγμα σας εύχομαι από τη καρδιά μου σαν παππού σας. Ο Θεός
να σας ευλογήσει, αυτοί που θα εμπιστευθείτε στη ζωή σας, να φανούν αντάξιοι
της εμπιστοσύνη σας και να μην προδώσουν ποτέ την αγάπη σας. Είναι το
μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να ζητήσουμε από το Θεό.
Ένας
δεν μας διαψεύδει ποτέ και ένας ποτέ δεν μας προδίδει. Είναι ο Χριστός μας. Είναι αυτός που όταν τον εμπιστευτείς σε κάνει
παπά Πλανά και Άγιο. Που όταν τον πιστέψεις και τον εμπιστευτείς μπορείς να
είσαι ένας Παπαδιαμάντης. Μπορεί να είσαι όντως ένας άνθρωπος, που γύρω σου οι
άλλοι θα νοιώθουν χάρη, θα βρίσκουν ηρεμία, θα ξέρουν ότι ο λόγος είναι ναι, θα
ξέρουν ότι η εμπιστοσύνη είναι εδραία και σταθερή όσο τίποτε άλλο. Έτσι έχουν
τα πράγματα. Ούτε εγώ μπορώ να σας
αποδείξω ότι υπάρχει Θεός. Ένα πράγμα μόνο μπορώ να σας διαβεβαιώσω. Όταν κανείς τον εμπιστευτεί, τότε τον
αγαπάει και τότε είναι βέβαιος ότι υπάρχει.
Είστε
νέοι. Θα βρεθείτε πολλές φορές μπροστά σ’ αυτά τα ερωτήματα. Εύχομαι να ρωτάτε.
Απεύχομαι να μένετε στην αδιαφορία. Να μην σας νοιάζουν όλα αυτά. Εγώ θέλω να
ρωτάτε. Θέλω να ψάξετε. Θέλω την αγωνία σας. Βάλτε ερωτήματα. Και όσο θα διψάτε
την αλήθεια, είμαι βέβαιος ότι τελικά θα τη βρείτε. Γιατί μία είναι η αλήθεια. Ο Θεός. Κι όταν βρεις αυτήν την αλήθεια,
τότε είσαι πραγματικά ελεύθερος. Ότι πιο
μεγάλο μας έδωσε ο Θεός. Είναι αυτό το δώρο του στον άνθρωπο. Η πνοή μέσα μας.
Να μπορούμε να κάνουμε το καλό, αλλά και να αρνηθούμε το καλό. Να αρνούμεθα
ακόμη και τον ίδιο μας το Δημιουργό. Αλλά αυτή η αλήθεια και η ελευθερία είναι
τα μόνα θεμέλια, που μπορούν να κάνουν έναν άνθρωπο να δώσει νόημα στη ζωή του
και ένα νόημα υπάρχει μόνο, αυτό που είπα πριν. Η αληθινή και αυθεντική αγάπη.
Αυτό
τον καιρό βαδίζουμε σ’ αυτό που λέγεται Τεσσαρακοστή (Σαρακοστή), για να
φθάσουμε στο Πάσχα. Είναι μια περίοδος ασκητική για την Εκκλησία μας κατά
δύναμη ο καθένας. Είναι μια περίοδος κατανυκτική για να μας προετοιμάσει να
κάνουμε ένα πέρασμα, αυτό σημαίνει Πάσχα. Και το πέρασμα είναι να αρνηθούμε το
ψέμα και να πούμε ναι στην αλήθεια. Να αρνηθούμε την αμαρτία, που είναι ότι μας
χωρίζει από το Θεό και τους συνανθρώπους μας και να πούμε το ναι στην
ελευθερία, στην αγάπη, στην αλήθεια του Θεού. Σας το εύχομαι από τα βάθη της
καρδιάς μου.
Μου
δώσατε πολύ χαρά με την ευκαιρία να είμαι ανάμεσά σας και μακάρι να δοθεί και
άλλες φορές η ευκαιρία. Και κάποια στιγμή να μη μιλάω μόνο εγώ, θα προτιμούσα
να μιλήσετε εσείς. Σας εύχομαι καλή και ευλογημένη ημέρα, καλή εβδομάδα, καλό
μήνα θα είμαι πάντοτε κοντά σας. Μαθαίνω από τον πατέρα Γεώργιο και τον πατέρα Ευστάθιο τα καλά νέα.
Ευχαριστώ τον διευθυντή τους καθηγητές τους γονείς, όλους. Και μόνο αυτή η
εικόνα για μένα είναι πολύ μεγάλη χαρά. Πολύ θέλουν να υποβαθμίσουν σήμερα την
παιδεία στον τόπο μας. Εσείς με τη στάση σας και τον τρόπο σας δείχνετε ότι
μπορούμε να είμαστε κι εμείς σίγουροι και να έχουμε εμπιστοσύνη στους ανθρώπους
που σας έχουν αναλάβει.
Δεν
έχω να σας δώσω πλούσια δώρα πολύ θα το ήθελα. Σας ευχαριστώ για την εικόνα και
για το κείμενο, θα τα κρατήσω στο δωμάτιό μου, για να σας έχω πάντα ζωντανούς
στη μνήμη μου και να προσεύχομαι για σας. Εγώ θα σας δώσω αυτό, το λόγο του
Θεού. Είναι μια Καινή Διαθήκη σε μετάφραση. Στη γλώσσα που εσείς καταλαβαίνετε.
Και θέλω να την έχετε κοντά σας. Μη τη περιφρονήσετε. Όποια στιγμή νοιώσετε μια
δυσκολία, ανοίξτε σε όποια σελίδα θέλετε, είμαι βέβαιος ότι θα πάρετε μια
απάντηση, είναι ο ίδιος ο Χριστός εδώ, είναι η αλήθεια της Πίστεώς μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου