Όταν οι μαθητές γίνονται ποιητές…

Όταν οι μαθητές γίνονται ποιητές…

με αφορμή την ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ  (21  ΜΑΡΤΙΟΥ)

  

1.   Διαμάντι Α3

Το αμάξι μου το όμορφο με τις πολλές καμπύλες,

όταν το βλέπουν οι πεζοί μένουνε «λαμπάδες».

Όπου κι αν πάει ,τίποτα δε «μασάει»

προκαλεί τον πανικό, καθώς ποτέ Δε σταματάει.

Όταν στο δρόμο βγει, γρήγορα πάει στη στιγμή,

σείεται ο κόσμος και αυτό δεν «πατινάρει»διόλου.

Τέτοιο «διαμάντι» μοναχό ποιος το αλλάζει σας ρωτώ;

2.   Λιμνούλα   Α2

Βγήκα χθες μια μικρή βολτούλα

κι εκεί δίπλα στη λιμνούλα

είδα μία  πεταλούδα.

Ήρθα λίγο πιο κοντά της

να χαρώ την ομορφιά της ,

άκουσε τα βήματα μου

και ευθύς πέταξε μακριά μου.

Στη γαλάζια τη λιμνούλα

πήγα , κάθισα σε μια πετρούλα .

Ακούμπησα λίγο στο νεράκι

ήταν δροσερό σαν το παγάκι.

3.   Μπλε  Α2&Α1

Μπλε το χρώμα έχει ο ουρανός,

το ίδιο και ο ωκεανός.

Παλεύω στα κύματα νυχθημερόν ,

στο προσκεφάλι προσευχών

στο μπλε σου χρώμα των ματιών.

Κάθε που ο ουρανός είναι ξάστερος, γλυκός

ή σε αντάρα  ο ωκεανός

έχοντας σε στην καρδιά ,

σε ονειρεύομαι γλυκά.

Άγγελος είσαι με φτερά στη δική μου αγκαλιά .

Και η μόνη πεθυμιά που έχω, για να ζήσω

είναι τα μάτια σου τα γαλανά  σύντομα ν΄αντικρίσω

σ΄ένα σπιτάκι στο νότια ,μόλις που θα γυρίσω.

4.   Αγάπη είναι  Α3

Σε όλους τους δρόμους περπατώ,

 το χαμόγελο σου δεν  ξεχνώ

μα συνεχώς μονολογώ…

«η αγάπη είναι μαρτύριο,

 φέρνει ευχαρίστηση,

 κρύβει κινδύνους και αγαλλίαση».

Πολλά τα αστέρια του ουρανού και το φεγγάρι ένα,

πολλά έχω εγώ στο νου μα στην καρδιά μονάχα εσένα

και αδιάκοπα ρωτώ

όποιον στο δρόμο συναντώ…

«Αγάπη είναι του έρωτα το πρώτο σκαλοπάτι,

 το δεύτερο η ανάμνηση,

 το τρίτο η αυταπάτη»;

Τη μεγαλύτερη χαρά βρίσκω στον έρωτα σου,

 γι΄αυτό θα μείνω χαμένος στη ζεστή την αγκαλιά σου

όπου γλυκά θα τραγουδώ…

« Αγάπη είναι να καίγεσαι,

να λιώνεις ,

να θυμώνεις,

να κινδυνεύεις να χαθείς

χωρίς διόλου να μετανοείς».

Δίπλα μου η θέση πια κενή

 εσύ στο δρόμο μακρινή.

άλλο Δε μένει πια να πω…«όνειρο ήτανε απατηλό»

και η φωνή μου, πνιγερή, χάθηκε στη στιγμή.

5.   Καϊκάκι, Α3

Έχω ένα καικάκι,

Που ‘χω φτιάξει με μεράκι

και ποτέ μου δεν το αλλάζω

με καμάρι το κοιτάζω.

Μαζί του ρίχνω παραγάδι

και όταν έρχεται το βράδυ

στο λιμάνι το γυρνάω

 και το αποχαιρετάω.

6.   όνειρα απατηλά Α2 & Α3

Τα ματάκια σου παιχνίδισαν γλυκά ,

και το σκοτάδι κάνουνε με μια να φαντάζει ξαστεριά.

Ο ήλιος λάμπει όμορφα και μαγικά

 μα πιο πολύ αστράφτει η δική σου ομορφιά.

Στο κάστρο των ανέμων σε βλέπω εκεί ψηλά,

σε θωρώ να με κοιτάζεις και χάνω τα μυαλά.

Μαργαρίτες στέλνω μια αγκαλιά

 και το γέλιο σου αντηχά τα όνειρά μου τα  απατηλά.

Να ερχόμουν σπίτι σου, μπαλάντα να σου τάξω,

για να σου πω τραγουδιστά πως κρυφά θα σε αρπάξω!

7.   η καρδιά Α1

Κάθε που ακούω μουσική χάνομαι στο συναίσθημά μου

κι έτσι αισθάνομαι να ευφραίνεται η καρδιά μου.

Αφού βρέξει δυνατά, βγαίνει ουράνιο τόξο στα βουνά.

 Κι έτσι αισθάνομαι να μαγεύεται η καρδιά.

Συνεχίζω να περπατώ στα μονοπάτια εκείνα,

φωνάζοντας σου δυνατά «δεν φοβάμαι εγώ κανένα».

Το συναίσθημα μου  παίζει με χρώματα και με κεριά

και σαν τα μάτια κλείσω τα μαβιά,βλέπω τα οράματα τα θε΄ι΄κά.

Όλα  ξάφνου γίνονται χαρά κι εξελίσσονται σωστά,

 γι΄αυτό νοιώθει η καρδιά βασίλισσα μοναδικιά.

8.   λόγια στις σειρές Α1

Λίγα λόγια στις σειρές με γραμμές κυματιστές

πόνο, μίσος, έρωτα και φόβο παριστάνουν και στιγμές .

΄Ισως να τα συνοδεύουν μουσικές ,άγριες ή γλυκές

 σε περιστάσεις καθημερινές ή επίσημες και πανηγυρικές,

μπορεί να γίνονται σημαία γελαστή, ίσως και παγίδα σου φανταστική,

μα σε μένα μια φορά μοιάζουν μάλλον με  παρηγοριά

στη σκληρή τη μοναξιά.

Όταν οι μαθητές γίνονται ποιητές…

  με αφορμή την ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΝΕΡΟΥ (22 ΜΑΡΤΙΟΥ )

ο δρόμος του νερού  Α2

Κρυστάλλινο και διαυγές

άφησε τα ψηλά βουνά και τις απότομες πλαγιές ,

καθώς το νερό κατρακυλά γρήγορα στα ποτάμια.

Στη θάλασσα ,σα βγει ,το σύννεφο θα το αρπάξει

βροχή να μας το ξαναστείλει ή και χαλάζι

η γη να το γευτεί και να το σφιχταγκαλιάσει..

Τα ζώα τα μικρά και  τα μεγάλα,

 παπαρούνες, νάρκισσοι  και τα ζοχάρια

 όλα μαζί χρειάζονται νερό να τα κρατήσει.

Μα και το σώμα μας το ανθρώπινο το ταλαιπωρημένο,

από κούραση, ζέστη ή πόνο

νεράκι θέλει να τρέξει πάνω του και να το ευεργετήσει.

Με άλλα λόγια,βρε παιδιά,

αν μια μέρα το νερό χαθεί, θα  είναι ζήτημα μεγάλο!

Αγαθό πολύτιμο Δε μοιάζει να είναι άλλο.

Γι΄ αυτό κάνε κάτι κι εσύ, για να κρατήσει

και η γη να επιζήσει!